Ahmet Tuna 9 Aylık

Ahmet Tuna 9 aylık oldu. Bebekliğinde özlemle büyümesini bekliyordum ama aslında zamanın tadını çıkarmak lazımmış, zor günler unutuluyor çünkü, güzel zamanları hatırlıyor insan. Eşimin evin koridorunda sabahları bir o yana bir bu yana omzuna kafasını dayamış, öyle etrafa bakınan hatta ağlayan  bir bebek gezdirdiği zamanlar gerilerde kaldı. Şimdi Ahmet Tuna uyanınca kendisi yatağa oturuyor korkuluklara tutunup kalkarak bize bakıyor.Emzik ağzındaysa çıkarıp yere atıp arkasından bakıyor.Sonra kendi kendine konuşmaya başlıyor.Bu günlerde en sık söylediği söz ‘dett’ onun dilinde ne demek bilmiyorum açıkçası J Ona her bakışımda ne kadarda büyüdü demekten kendimi alamıyorum.Bu günlerde üst damağında dişleri çıkıyor biraz keyifsiz,sanırım 4 tane diş birden çıkacak.Derdi büyük yani. Dişleri çıkınca diline takılıyor sanırım diliyle ittiriyor çok komik oluyor.

Söylediğimiz cümleleri anlıyor, mesela camdan bakalım mı dediğimiz zaman cama bakıyor, baban nerde deyince babasına bakıyor.Hadi Pepe izleyelim deyince televizyona bakıyor. Tabi biz aaa nerden biliyor nasıl öğrendi falan deyip şaşırıyoruz J Ben gözün nerde ağzın nerde gibi sorular sorup öğretmeye çalışıyorum ama henüz bir kıpırtı yok .

Anneannesiyle günleri güzel geçiyormuş, beni görünce seviniyor yavrucum, sümüklerini üstüme sürüyor bir güzel J (şu günlerde hem diş çıkarma hem nezleyle boğuşuyoruz ) Gece uyumadan önce kucağımda uyumak istiyor boynuma sarılıyor. Böyle bir güzelliği bana yaşattığı için Rabbime şükürler olsun.

ALIŞMAYA ALIŞMAK

İşe döneli bir hafta oldu, vakit bulup bloğuma yazı yazamadım.İşten vakit bulamamak ve zamanın hızlı geçmesi iyi oldu,kendimi dinlemeye pek vaktim olmuyor.Ahmet Tuna’yı çok özlüyorum ama hesaplardan kayıtlardan ve yeni bir şeyler öğrenme çabamdan düşünmeye pek vaktim olmuyor.Kuzucuğum anneannesiyle duruyor gündüzleri, oda çalışan anne çocuğu.Şimdilik iyi gidiyor hem Ahmet Tuna açısından hem annem açısından.Birde benim açımdan bakış var tabi, gidiyor bir şekilde, ayrı kalmak ilk gün ki kadar zor değil tabi.İlk gün 12 Mart’tı (1 Mart olacaktı ama 10 gün daha uzattım evdeydim)Ne zaman aklıma gelse zır zır ağladım. Şimdi oyuncaklarıyla oynuyordu,mama yediriyordum,uyutuyordum vb. düşünüp durdum.Hele akşam olup eve gittiğimde daha çok zor geldi.Ahmet Tuna pek farkında değildi ne olduğunun gayet iyi görünüyordu yavrucak. Neyse ki üstünden 1 hafta geçti sabah uyanıp anneannesine bırakmaya alıştım, işe gelmeye alıştım.Daha alışacağımız pek çok şey olacaktır eminim.Allah sağlık versin her şeye alışılıyor,her şey yoluna giriyor.

Bu günlerde 9 ayı bitiyor Ahmet Tuna’nın . Pek bir tatlı oldu. Kirpi yavrusunu pamuk diye severmiş, benim ki de öyle dünyanın en güzel çocuğu gözümde J Artık emekliyor,yatağının korkuluklarına tutunup kendini kaldırıyor, ellerinden tutunca koşa koşa bir yerlere gitmeye çalışıyor. Bir hareket bir heyecan  ne yapsam nereye gitsem,ne karıştırsam diye hep bir arayış içinde.Oyuncaklarıyla oynamayı çok seviyor.Özellikle kitaplar en sevdiği oyuncaklar.Yaşına uygun dokun hisset kitapları var, hatta yaşından büyük hikaye kitapları.Şimdilik onların resimlerine bakıyoruz,artık hikaye dinlemeye ilgi duymaya başladı okuyoruz beraber,genelde Ahmet Tuna elimden alıp tadına bakmak istiyor ama olsun kitapları sevmesi hoşuma gidiyor.

Bay bay yapmayı öğrendi, birde parmaklarını sayıyor.Buraya bir kuş konmuş bu görmüş bu vurmuş bu pişirmiş bu yemiş buda hani bana hani bana demiş yapıyoruz gülüyor,kendiside yapmaya çalışıyor.Çok tatlı oluyor çok. Her gün büyümeye devam ediyor kucağıma sığmayacak yakında tombik tombik oldu.Velhasıl ilk annelik ve ilk çocuk  olunca her yaptığı bize farklı geliyor ve bizi mutlu ediyor.Şimdilik havadisler bunlar, artık yaz geliyor bol bol gezme programları yaparız yeni yazacak anılarımız olur.